تـــو لَـــــی ( دوست شــنـاســی )

سوءمدیریت گازی در دولت قبل و حمله به دولت فعلی

این روزنامه با بیان اینکه دولت، نرخ خوراک پتروشیمی‌ها را 40 درصد افزایش داد، می‌نویسد: «شرکت‌های تولیدکننده متانول در بازار سرمایه روزهای سختی را سپری می‌کنند. این شرکت‌ها از شرکت‌های بزرگ صادرکننده و ارزآور کشور هستند. در حال حاضر به دلیل سرما و زمستان، با اقدامات سخت‌گیرانه دولت مواجه و به دلیل نداشتن خوراک، با مشکل تولیـد برای بخش صادراتی روبه رو شـدند. دولت در واقع این شرکت‌ها را در خصوص صادرات در منگنه قرار داده است. از طرفی دیگر این شرکت‌ها به دلیل ارزآوری باید صادرات و تولید خود را افزایش دهند، اما درگیر شرایط پیچیده‌ای هستند. در این شـرایط دولت پیش‌بینی کرده نرخ خوراک پتروشیمی‌ها برای سال آینده ۷ هزار تومان باشد که این عدد ۴۰ درصد بیشتر از نرخ سال جاری است.
براساس بند الف تبصره ۱۴ هدفمندی لایحه بودجه ۱۴۰۲، تمامی منابع قانون هدفمندی یارانه‌ها به استثنای عوارض شهرداری‌ها و دهیاری‌ها، حق بیمه مشترکان گاز طبیعی و عوارض گازرسانی و حق بیمه منازل مسکونی در اجرای مواد ( ۲) و (٤) قانون تأسیس صندوق بیمه همگانی حـوادث طبیعی، بـه میـزان ۶۵۹ هـزار و ۸۴۲ میلیارد تومان توسط شرکت‌های تابعه وزارت نفت بابت دریافتی حاصل از فروش داخلی فرآورده‌های نفتی، دریافتی حاصل از فروش صادراتی فرآورده‌های نفتی، دریافتی حاصل از فروش داخلی گاز طبیعی با احتساب عوارض و مالیات ارزش افزوده و دریافتی حاصـل از اصلاح نرخ خوراک پتروشیمی‌ها (درسـقف هفت هزار تومان به ازای هر متر مکعب) و اضافه شـدن ۱۰ واحد درصد بر نسـبت نرخ سوخت صنایع به خوراک پتروشیمی‌ها، به حساب سازمان هدفمندسازی یارانه‌ها نزد خزانه‌داری کل کشور واریز می‌شـود. تعیین این سقف درحالی است که با نرخ دلار ۲۳۰۰۰ تومانی هم اکنون قیمت گاز صادراتی ایران بیش از ۹ هزار تومان است. همچنین طبق بند الف تبصره ۱۴، نرخ سـوخت گاز صنایع با ۱۰ درصد افزایش معادل ۵۰ درصد نرخ خوراک گاز پتروشیمی‌ها تعیین شده است ».
این روزنامه در ادامه می‌نویسد: فارغ از مسائل بورسی، دولت چگونه برنامه‌ریزی درستی برای فصل سرما نکرده است؟ مگر دیگر کشورهای دنیا زمستان ندارند؟ چطور کشورهایی که تولید گاز ندارند و واردکننده هستند می‌توانند مدیریت کرده و زمستان را با بحران کمتری سپری کنند، اما کشور ما با وجود تولیدکننده بودن، با مشکل تامین گاز مواجه است؟ این نشان‌دهنده غافل‌گیری یا حوادث غیرمترقبه نیست، تنها ایراد در مدیریت است.
حمایت روزنامه هم‌میهن از ارائه خوراک به پتروشیمی‌ها با قیمت پایین در حالی است که کارشناسان اقتصادی، سالهاست به توقف واگذاری این رانت هنگفت از جیب بیت‌المال تأکید می‌ورزند.
از سوی دیگر، روزنامه آقای کرباسچی در حالی به بهانه مشکل کمبود گاز در فصل زمستان و بی‌تدبیری در اطراف آن، از دولت فعلی انتقاد می‌کند که بهتر از هر کس می‌داند ذخیره‌سازی گاز در فصل‌های دیگر برای فصل زمستان، در دولت سابق (وزارت زنگنه) متوقف شد و ضمناً سرمایه‌گذاری در حوزه گسترش صنعت گاز هم- چه در حوزه داخلی و چه در حوزه سرمایه‌گذاری خارجی- معطل وعده‌های فریبنده غرب در برجام ماند. بدین ترتیب در حالی که کشور می‌توانست صادرکننده مهم گاز باشد و از این طریق درآمد ارزی داشته باشد، با چالش کمبود گاز برای مصارف خانگی و تجاری و صنعتی مواجه است. مشکل مشابهی نیز در صنعت برق و تأمین برق به ویژه در تابستان به چشم می‌آید. دولت سابق ضمن تعهدسپاری در توافق آب و هوایی پاریس، به غرب قول داده که استفاده از سوخت‌های فسیلی را گسترش نداده و کاهش دهد!

بنا بر اعلام شرکت تحلیل انرژی ورتکسا، صادرات نفت خام ایران در ماه گذشته میلادی به بالاترین رقم از زمان اعمال تحریم‌های نفتی آمریکا علیه ایران رسیده است.بخش قابل توجه این صادرات مربوط به چین است. پالایشگاه‌های غیردولتی و کوچک چین به دنبال اعمال سقف قیمت برای نفت روسیه از سوی هفت کشور صنعتی جهان و اتحادیه اروپا، اقدام به واردات نفت ایران کردند.
اتحادیه اروپا، گروه هفت کشور صنعتی و استرالیا در آغاز دسامبر سال گذشته بر سر تعیین سقف قیمت ۶۰ دلار (۵۶،۵۲یورو) برای نفت خام روسیه که از طریق دریا حمل می‌شود، توافق کرده بودند.
به گزارش دویچه وله، سقف قیمت به منظور جلوگیری از «سودبری روسیه از وضعیت ملتهب بازار انرژی در نتیجه جنگ تهاجمی علیه اوکراین» تعیین شده بود. در همان زمان اعلام شد، چین و هند می‌توانند به واردات نفت روسیه ادامه دهند اما تنها با حداکثر قیمتی که اکنون تصمیم‌گیری شده است.
بر همین اساس و به دنبال اعمال سقف قیمت برای نفت روسیه و احتیاط‌کاری شرکت‌های حمل‌ونقل در انتقال نفت این کشور، توجه چین به نفت ایران بیش از پیش جلب شد و پالایشگاه‌های غیردولتی و کوچک چین اقدام به واردات نفت از این کشور کردند.
شرکت تحلیل انرژی ورتکسا اعلام کرد، چین رکورد واردات نفت خام ایران در دسامبر ۲۰۲۲ را ثبت کرده است. چین با وجود تحریم‌ها، به خرید نفت خام و سایر کالاها از ایران و روسیه ادامه داده و انرژی را با قیمت کمتری نسبت به همتایان غربی خود وارد کرده است. البته با وجود ثبت این رکورد، واردات نفت خام چین در سال ۲۰۲۲ همزمان با ادامه رکود اقتصادی و کاهش تقاضا در پی اجرای تدابیر سختگیرانه برای مهار کووید ۱۹ برای دومین سال پیاپی کاهش هم داشته است.
به گزارش خبرگزاری رویترز، داده‌های اداره کل گمرک چین نشان می‌دهد، واردات نفت خام مصرف‌کننده نخست جهان در سال ۲۰۲۲ میلادی، ۵۰۸ میلیون و ۲۸۰ هزار تن، معادل ۱۰ میلیون و ۱۷۰ هزار بشکه بوده که ۰.۹ درصد کمتر از سال پیش از آن بوده است.

سیدمحمد صدر در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد اظهار داشت: مسئله‌ای که در نتیجه برخی فضاسازی‌ها پیش آمد، این[تلقی] بود که مذاکره‌کنندگان قبلی در پرونده مذاکرات برجام، آن‌طور که باید و شاید سختگیری نکرده و در نتیجه امتیازهایی که نباید را به طرف مقابل داده‌اند. در ابتدای آغاز به کار دولت جدید این تفسیر غلط وجود داشت، اما طبیعتا زمانی که آقایان وارد کار شدند به مرور زمان متوجه شدند که این تصویر درست نبوده است. متاسفانه تیم جدید برمبنای همین اشتباه در ابتدای کار شرایطی را روی میز مذاکره گذاشت و فرصت طلایی برای به نتیجه رسیدن مذاکرات و احیای توافق هسته‌ای از بین رفت. در آن دوره، اروپا و آمریکا به دنبال به نتیجه رساندن مذاکرات بودند، اما برخی مواضع هیات ایرانی مانع از به‌نتیجه رسیدن مذاکرات در آن مقطع شد. واقعیت این است که اگر این مساله در آن زمان حل‌وفصل شده بود، می‌توانست از بسیاری از مشکلات اقتصادی و بین‌المللی ایران گره‌گشایی کند.
البته هنوز هم آمریکا و اروپا به شکل صددرصد مذاکره برای احیای برجام و حل مسائل از طریق دیپلماسی را رد نمی‌کنند، اما با توجه به شرایط جدیدی که چه به لحاظ سیاست خارجی و چه به لحاظ داخلی در کشور ایجاد شد الان موقعیت ایران تا حدی تضعیف شده و طرف مقابل هم برای ادامه دادن روند مذاکرات ابراز تمایل و علاقه نمی‌کند. من امیدوار هستم که در داخل مسئولان امر به این نتیجه رسیده باشند که سیاست‌های یک‌سال اخیر اشتباه بوده و به سمت حل‌وفصل برجام گام بردارند.
وی افزود: در دولت سیزدهم دو تحلیل وجود داشت، نخست آنکه مذاکرات برجام به شکلی که باید و شاید در دولت قبل انجام نشده و امتیازهای بیشتری باید گرفته شود و دوم اینکه ما بدون برجام هم می‌توانیم مسائل مملکت را حل کنیم. شعار دوم هنوز هم از زبان برخی چهره‌های اقتصادی دولت شنیده می‌شود. با این همه چهره‌های این دولت هم به مرور زمان متوجه شدند که عدم احیای برجام و تصویب لوایح باقیمانده اف‌ای‌تی‌اف، روابط خارجی ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد و اگر تحریم‌ها ادامه پیدا کند همین وضعیت بسیار نامناسب اقتصادی که به مردم فشار وارد می‌کند به مرور زمان بدتر هم خواهد شد و چشم‌انداز بسیار بدی از نظر اقتصادی و معیشتی در انتظار کشور است. من در این مورد با شخص آقای رئیسی، رئیس‌جمهور صحبت کردم و به ایشان هم گفتم که اگر برجام حل نشود تمام فشارهای اقتصادی بر دوش دولت او خواهد بود.
می‌توان مخالفان را سه گروه دانست: برخی نیروهای امنیتی، کسانی که از تحریم‌ها سود می‌برند و سومین گروه افرادی که فهم درستی از سیاست خارجی و روابط بین‌الملل ندارند. در حقیقت مخالفت این سه گروه فشارهای اقتصادی را به ایران و مردم تحمیل می‌کند. برای این افراد مهم نیست که وضع اقتصادی کشور چگونه است؟ چرا نرخ ارز هر روز افزایش پیدا می‌کند؟ چرا رشد اقتصادی ما این‌گونه است؟ چرا بیکاری و تورم بیداد می‌کند؟ واقعیت این است که همه این مشکلات به هم پیوند خورده و بخشی از راه‌حل این مشکلات در احیای برجام و به تبع آن رفع تحریم و تصویب نهایی لوایح باقیمانده اف‌ای‌تی‌اف است.
آقای صدر در این گفت‌وگوی طولانی، به یک سوال اساسی پاسخ نداده و آن اینکه، برجام در دولت سابق، چگونه تنظیم و توافق شد که آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها از همان فردای پایان انجام تعهدات ایران و آغاز روز اجرای برجام، توانستند زیر تعهدات‌شان بزنند و به تصریح آقای ظریف، 11 تعهد خود را نقض کنند؟! آیا جز این است که روحانی و ظریف و دیگر مقامات دولتی به صراحت می‌گفتند با اجرای برجام، همه تحریم‌ها یکجا لغو خواهد شد و تحریم‌ها دیگر بازنمی‌گردد؟ با این وجود، تحریم‌های ویزا و آیسا و سیسادا در همان دولت اوباما، از کجا آمد؟ یا هنگامی که به آقایان هشدار داده می‌شد که نامزد انتخابات آمریکا(ترامپ) صراحتا گفته برجام را پاره و لغو می‌کند، چرا به جای اعتنا به هشدار صاحب‌نظران، با ادبیات تحقیر و توهین و انکار مواجه می‌شدند؟
امثال آقای صدر، یا باید همان زمان با هشدار صاحب‌نظران همراه می‌شدند و دولت و وزارت خارجه وقت را از پذیرش توافقی چنین نامتوازن، نامعتبر و فاقد تضمین بر حذر می‌داشتند، یا دست‌کم امروز باید اذعان کنند که به اندازه صاحب‌نظران منتقد، دوراندیشی نداشتند، نه اینکه از موضع بالا ادعا کنند به مسئولان درباره تبعات عدم رفع تحریم‌ها هشدار داده‌اند. رفع تحریم‌ها، مسئولیت و وعده شما با مردم و نظام بوده و بابت دوبرابر شدن آن در روند برجام، بدهکار هستید و قبل از عذرخواهی نمی‌توانید، مطالبه جدیدی
داشته باشید.

روزنامه اعتماد روز گذشته در مطلبی با عنوان «كار به قطع گاز كشيد» در تلاش برای تخریب تلاش‌های دولت برای مدیریت توزیع گاز در کشور نوشت: «بالاخره آنچه مدت‌ها از آن ترس و واهمه و نگراني وجود داشت، رخ داد. حالا شكاف ميان عرضه و تقاضاي گاز طبيعي و كمبود آن، رنگ واقعيت به خود گرفته است. روز گذشته تصاويري از توزيع كپسول گاز ميان خانوارها منتشر شد و حتي در جلسات مديريت بحران استان‌هاي شمال شرق ايران، حرف از توزيع «نفت سفيد» براي عبور از بحران سرماي شديد زمستان امسال شده است... در حال حاضر دم دستي‌ترين كاري كه براي عبور از اين بحران صورت گرفته تعطيلي مدارس و ادارات دولتي است. در عين حال بخش خصوصي كار خود را مي‌كند و همچنان به فعاليت ادامه مي‌دهد. اما مراكز دولتي 21 استان با تصميم استانداران به حالت نيمه تعطيل يا تعطيل درآمده‌اند.»
گفتنی است، دولت سیزدهم در مدت نه‌چندان طولانی آغاز به‌کار خود با مدیریت کارآمد تولید انرژی و استفاده از ظرفیت‌های موجود توانست کشور را از بحران قطع برق و گاز در سال‌های پایانی مسئولیت دولت سابق به شرایط پایداری برساند.
سید ابراهیم رئیسی و اعضای کابینه‌اش تاکنون توانسته‌اند یک تابستان و ۲زمستان با شرایط عادی را در نقطه اوج مصرف انرژی رقم بزنند و نور و گرمای خانه‌های مردم را در فصول مختلف سال تامین کنند. این در حالی است که حداقل در ۲سال پایانی دولت حسن روحانی مردم نقاط مختلف کشور با قطع مکرر گاز و برق مواجه شده بودند و این در شرایطی بود که مردم ایران وضعیت تامین انرژی خانه‌های خود را در تابستان‌ها و زمستان‌های سخت با سایر کشورها مقایسه می‌کردند؛ کشوری که دومین منابع گازی دنیا را در اختیار داشت و نمی‌توانست مدیریت بهینه تولید و انتقال داشته باشد و اکنون شرایط بهبود یافته است.
نکته قابل تامل و البته قابل تاسف اینکه وزیر سابق نفت با انحلال شرکت ذخیره‌‌سازی گاز، کشور را از رسیدن به ده درصد ذخیره‌‌سازی و کنترل ناترازی گاز محروم کرد. حالا این روزنامه حامی دولت قبل به جای تمجید از دولت سیزدهم برای جبران مدیریت فاجعه بار دولت قبل، وقیحانه با کنایه و طعنه قلم می‌زند.
اینکه چرا و درباره چه مهم نیست فقط رفراندوم برگزار کنیم!
روزنامه همدلی در مطلبی با اشاره به ناآرامی‌های اخیر نوشت: «همه‌پرسی یا رفراندوم رای‌گیری مستقیم از همه اعضای یک سازمان یا جامعه است، برای رد یا تصویب سیاستی که رهبران یا نمایندگان پیشنهاد کرده‌اند. همه‌پرسی یکی از روش‌های مهم دمکراتیک است و اصل آن مورد پذیرش و اقبال مردم و صاحب‌نظران و دموکراسی‌خواهان است و خوشبختانه در قانون اساسی جمهوری اسلامی در اصل 59 نیز به آن توجه شده است. اما در به‌کارگیری ابزار همه‌پرسی میان حقوق‌دانان اتفاق نظر نیست.»
در ادامه این مطلب آمده است: «جمهوریت و انتخابات لازم و ملزوم هم‌اند به‌طوری‌که در حکومت‌های مبتنی بر رای و نظر مردم به‌طور مستمر برای انتخاب نمایندگان ملی و محلی و مسئولین و حکمرانان به صندوق‌های رای مراجعه می‌کنند. اگر مشاهده و احساس شود که مردم چیزهایی را می‌خواهند یا نمی‌خواهند که در قوانین عادی به خواسته خود نمی‌رسند و یا بخش‌هایی ازخط مشی‌ها و سیاست‌گزاریهای دولت نماد خواست عموم نباشد، راه‌کار مراجعه به آراء عمومی و همه‌پرسی است. سؤال؟ آیا در کشور شاهد چنین وضعیتی هستیم؟ اگر جواب خیر است این همه نارضایتی پیدا و پنهان برای چیست؟ اگر جواب مثبت است آیا بهترین و تنهاترین گزینه رفراندوم است؟»
همدلی نوشت: «این اتفاقات چندماهه اخیر دل هر فرد مسلمان و با وجدان و میهن‌دوست را به درد آورده است... گرچه برگزاری رفراندوم اما و اگرهایی دارد ولی چون در قانون اساسی این مهم مورد توجه قرار گرفته باید کلیات آنرا پذیرفت و به آن تن داد اما همان‌گونه که در مقدمه این نوشتار ذکر آن رفت حتی در بین صاحب‌نظران علوم سیاسی و حقوق در چگونگی و شیوه برگزاری رفراندوم اختلاف نظر هست و ایضا در بین جناح‌های سیاسی کشور نیز این اختلاف هست.»
مدعیان اصلاحات سعی می‌کنند اغتشاشات تحت حمایت و سازماندهی دشمن را جنبش معرفی کنند! جنگ ترکیبی اخیر از سوی دولت‌ها و سرویس‌های بیگانه هدایت و حمایت می‌شد. در شرایطی که آگاهی و بصیرت ملت انقلابی ایران دشمن را ناکام گذاشت، طیف غربگرا که خود از عوامل بروز و ظهور ناآرامی‌های اخیر هستند، برای اینکه مسئله آشوب را روی آنتن نگه دارند از مسائلی مثل چاره‌اندیشی برای حل بحران و رفراندوم و... سخن می‌گویند، بی‌آنکه ایده‌ای را مطرح کنند یا آنکه حداقل بگویند در کشوری که هر 4 سال انتخابات شورای شهر و مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری برگزار می‌شود، «چرا» و درباره «چه» رفراندوم برگزار شود؟